قاتلان فراموش‌شدهٔ تالار وحشت موزهٔ مادام توسو چه کسانی هستند؟

داستان‌های جنایی واقعی ظاهراً هرگز به این اندازه محبوب نبوده‌اند، اما شیفتگی ما نسبت به داستان‌های ترسناک به قدمت خود داستان‌سرایی است.

مادام توسو، هنرمند فرانسوی که جذابیت شرارت را شاید بهتر از بسیاری  افراد دیگر درک می‌کرد در بخش وحشت موزه‌اش  قاتلان را به صورت مجسمه‌های مومی ماندگار کرد که به تازگی پس از غیبت شش ساله دوباره به جاذبه‌های شهر لندن اضافه شده است.

مجسمه‌های مومی به‌‌نمایش‌گذاشته شده در این موزه شامل شخصیت‌های بدنام تاریخ هم می‌شود مانند آدولف هیتلر، چارلز منسون و دکتر هاولی کریپن.

اما قاتلان فراموش‌شدهٔ  سالن وحشت موزهٔ مادام توسو چه کسانی هستند؟

معروف‌ترین مرد تحت‌تعقیب در انگلستان

نوامبر سال ۱۸۷۶ دو برادر به جرم قتل مأمور پلیس نیکلاس کوک محاکمه شدند. این مأمور پلیس در جریان یک ماجرای سرقت سه ماه پیش از آن در منچستر هدف گلوله قرار گرفته بود. یکی از این دو برادر ویلیام هاربون، ۱۹ ساله، مجرم شناخته شد و محکوم به مرگ شد در‌حالی که قاتل واقعی سارق سابقه‌دار به نام چارلز پیس بود که در میان تماشاگران دادگاه حضور داشت.

در زمان برگزاری این دادگاه پیس در حاشیهٔ شهر شفیلد واقع در دارنال زندگی می‌کرد. یک روز پس از محکوم شدن آن جوان پیس همسایهٔ سابق خود به نام آرتور دایسون را با گلوله کشت چون به فعالیت‌های مجرمانهٔ همسرش مشکوک شده بود.

بی‌تردید او تلاش می‌کرد در مورد این جنایت سؤظنی نسبت به خودش ایجاد نکند اما از آن زمان از شفیلد گریخت و تبدیل به تحت‌تعقیب‌ترین مرد در انگلستان شد.

پیس تلاش کرد در لندن با نام جعلی تامپسون زندگی جدیدی شروع کند اما در اکتبر ۱۸۷۸ به جرم تیر‌اندازی به مأمور پلیس در جریان سرقتی در بلک‌هیت دستگیر می‌شود. او به جرم اقدام به قتل مجرم شناخته می‌شود و محکوم به حبس ابد می‌شود.

خدمتکار پیس هویت واقعی او را در اختیار پلیس می‌گذارد و برای محاکمه به دلیل قتل دایسون به شمال منتقل می‌شود. می‌گویند پیس یک بار تلاش می‌کند تا از پنجرهٔ  قطار به قصد فرار بیرون بپرد و نگهبان فقط توانسته بود مچ پای او را در میان زمین و هوا بگیرد، هر‌چند نقل‌قول‌های دیگر حاکی از آن است که پس از موفقیت در پرش از پنجره قطار او را بیهوش در کنار خط آهن یافتند.

پیس به جرم قتل همسایه‌اش محکوم به مرگ می‌شود و هنگامی که در زندان آرملی واقع در لیدز در سال ۱۸۷۹ منتظر اجرای حکم اعدام خود بوده است به قتل کوک هم اعتراف می‌کند. خوشبختانه مجازات اعدام هاربون به حبس ابد تبدیل شده و او آزاد شد.

قتل در پارک کلاپام کامن لندن

با طلوع آفتاب در پارک کلاپام کامن در روز اول ژانویه سال ۱۹۱۱، جسد لئون برون ۴۸‌ساله را یافتند که وحشیانه با ضربات چاقو به قتل رسیده بود و یک طرف صورت او حرف «اس» با چاقو بریده شده بود.

اشتاین موریسون محکوم به این قتل شد. دادستان مدعی شده بود که مرد ۲۹‌ساله  برون را به درون تاکسی کشانده است و او را به قتل رسانده و دارایی‌هایش را به سرقت برده است اما وکلای مدافع ادعا می‌کردند قتل کار گروهی از روس‌ها بوده است و حرف «اس» بر روی صورت مقتول اشاره به واژهٔ انگلیسی «جاسوس» دارد.

موریسون که با ساعت طلای مرد مقتول دستگیر شده بود در نهایت مجرم شناخته  و محکوم به مرگ شد هر‌چند پس از آن به حکم وینستون چرچیل مجازاتش به حبس‌ابد تبدیل شد. موریسون ۱۰ سال پس از آن به دنبال اعتصاب غذا در زندان جان باخت.

قتل در خیابان همپستد لندن

۲۴ اکتبر سال ۱۸۹۰، ماری النور ویلر (که از نام‌خانوادگی شریک زندگی قبلی خود جان چارلز پیارسی استفاده می‌کرد) دوست خود فیبی هاگ را به خانهٔ خود در شمال لندن دعوت کرد.

هاگ  با مردی ازدواج کرده بود که پیارسی  ۲۴‌ساله  با او رابطه داشت. همان روز پیکر بی‌جان هاگ در پیاده‌رویی در جنوب  همپستد  پیدا شد. جمجمهٔ جسد خرد شده و گلوی او را  بی‌رحمانه بریده بودند.

روز بعد جسد تیگی، دختر ۱۸‌ماهه هاگ  هم در مزرعه‌ای واقع درغرب همپستید  پیدا می‌شود که خفه شده است. کالسکهٔ غرق در خون کودک هم حدود یک کیلومتر آن‌طرف‌تر پیدا شد.

شاهدان می‌گویند پیارسی را دیده‌اند که آن را در خیابان‌ها راه می‌برده است و گفته می‌شود که او جسد هاگ را روی کودک در کالسکه انداخته است. 

وقتی پلیس برای بازرسی به خانه پیارسی می‌رود او شروع  نواختن پیانو و آواز‌خواندن می‌کند. وقتی از او دربارهٔ خون روی دیوار‌های اتاق و چاقو می‌پرسند می‌گویند او همانطور آواز‌خوانان گفته است: «کشتن موش! کشتن موش! کشتن مــــــوش!» پیارسی در طول محاکمه اصرار بر بی‌گناهی داشته است اما محکوم به مرگ می‌شود و روز ۲۳ دسامبر ۱۸۹۰ در زندان نیو‌گیت به دار آویخته می‌شود. آوازهٔ بدنامی پیارسی تا آن حد بود که وقتی سه روز پس از اعدامش از مجسمهٔ مومی او در موزهٔ مادام توسو رو‌نمایی شد حدود ۳۰،۰۰۰ نفر از مشتاقان تماشای آن خیابان مریلبون را بند آورده بودند.

تاریخ هولناک

در زمان رویداد پیارسی هنرمندان  موزهٔ مادام توسو ناچار به جلسات محاکمه می‌رفتند و طرح‌هایی از چهرهٔ افرادی که جرم‌های هولناکی مرتکب می‌شدند رسم می‌کردند و مجسمه‌ها را باید به‌سرعت تا پیش از فرونشستن  آتش اشتیاق و توجه عمومی آماده می‌کردند.

زوئی لوکا، تاریخ‌نگار و مجموعه‌دار توضیح می‌دهد: «این جذابیت همیشه وجود داشته و ثابت مانده است، یک‌ جور علاقهٔ ماندگار.»

خانم لوکاریچاردز می‌گوید شروع ساخت تالار وحشت موزهٔ مادام توسو به سال ۱۷۸۳ باز‌می‌گردد که فیلیپ کورتیوس در پاریس غار دزدان بزرگ را افتتاح کرد.

«او بود که به ماری توسو ساختن مجسمه‌های مومی را یاد داد. او کار با موم را به او آموخت... او ایدهٔ تالار‌ها را مطرح کرد و چهرهٔ مجرمان جامعهٔ فرانسه در پایان سال‌های ۱۷۰۰ را در یک سالن و در سالن دیگر چهرهٔ افراد مشهور و نامدار را ماندگار کرد.»

توسو وارث مجسمه‌های  مومی کورتیوس بود  و پس از آوردن آثارش به بریتانیا در سال ۱۸۰۲، یک مکان ثابت در لندن با تالاری  برای نمایش مجسمهٔ مجرمان مورد‌علاقه‌اش ایجاد کرد.

خانم لوکا‌ریچاردز می‌گوید: «وقتی ماری توسو کارش را شروع  کرد به هر موضوعی که حساسیت مطبوعات را بر‌می‌انگیخت علاقه‌مند می‌شد و به آن می‌پرداخت.» «درست مثل ما که حالا در پی فیلم‌های  مستند‌ ماجرا‌های جنایی واقعی هستیم. این علاقه همیشه وجود داشته است.» 

عروس‌ها در وان حمام

جورج جوزف اسمیت روز ۱۳ اوت سال ۱۹۱۵ به جرم قتل سه زن به نام‌های بسی موندی، آلیس بورنهام و مارگارت لوفتی در زندان میدستون به دار آویخته شد. او مدت کوتاهی پس از ازدواج  به طور هم‌زمان و چند‌همسری آنها را در وان حمام خفه کرد.

مشخص شد که اسمیت در طول چند سال در مناطق مختلفی از کشور با زنان گوناگونی ازدواج کرده است و در برخی موارد برای همسرانش قرارداد بیمه عمر بسته است یا از آنها خواسته است که نام او را در بیمه عمر خود وارد کنند.

پلیس ابتدا به اینکه چگونه  هر سه زن در وان‌های کوچک حمام بدون هیچ درگیری و کشمکشی جان باخته بودند مشکوک شد تا اینکه این موارد را برنارد سیلزبوری، آسیب‌شناس ادارهٔ پلیس بررسی کرد.

برای حل این معما آزمایش‌هایی به کمک غواصان زن انجام شد. وقتی پای یکی از آنها را به طور ناگهانی بالا بردیم او بلافاصله بیهوش شد و روشی که اسمیت برای قربانیان خود  استفاده می‌کرد آشکار شد.

قتل با اسید

بین سال‌های ۱۹۴۴ و ۱۹۴۹جان هیت، کلاهبردار اهل لندن، به شش نفر تیر‌اندازی کرد و آنها را تا سر‌حد مرگ کتک زد:

ویلیام مک‌سوان و مادر و پدرش امی و دونالد مک‌سوان، آرچیبالد هندرسون و همسرش روزالی و اولیو دورند دیکون.

او جسد همهٔ قربانیان خود را در بشکه‌ای حاوی اسید سولفوریک حل کرد تا هیچ رد و نشانی از جرم باقی نماند.

هیت دستگیر شد و به قتل‌ها اعتراف کرد و ادعای جنون کرد. ادعا کرد که یک فنجان از خون همهٔ قربانیان خود نوشیده است. او به‌اشتباه خیال می‌کرد چون جسد قربانیان نمی‌توانست پیدا شود او هم متهم به قتل نمی‌شود.

هیئت منصفهٔ دادگاه جزایی انگلستان در چند دقیقه او را مجرم تشخیص داد و در زندان وندرز وورت به دار آویخته شد.

او کت‌و‌شلوار و کفش‌های خود را به موزهٔ مادام توسو بخشیده است.